yaww

Hayatımın en ilginç ve iz bırakan gezilerinden birisini Eylül 2011’de Ukrayna’nın Çernobil şehrine yaptım. Çernobil bölgesi uzun zaman önce tahliye edildiğinden sadece özel izin ile ziyaret edilebiliyor. Bunun için http://tourkiev.com/chernobyltour/ seyahat acentasının düzenlediği tura katıldım. Sabah 9’da Kiev’de 16 kişi buluşup, 2 saat sürecek yolculuğumuza başladık. Yolculuk süresince çok başarılı bulduğum Battle of Chernobil belgeselini seyrettik.

Çernobil Nükleer Santralı 4ncü reaktörü, 26 Nisan 1986’da sabahı 01:20’de emniyet sistemleri kapatılarak yapılan bir enerji tasarrufu deneyinin kontrolden çıkması sonucu patladı ve sonuçları yüzyıllarca sürecek bir felakete yolaçtı. İlk patlamada 2 kişi ölürken, sonraki hafta içinde yaklaşık 50 kişinin ölümü rapor edildi. Sonrasında felaketi engellemek için çalışan ve çevrede yaşayan halk hakkında açıklanmış kesin bir rakam yok. Patlama olduğunda yapılmakta olan yeni reaktörlerin yapımı durduruldu ancak diğer reaktörler 2000 yılına kadar elektrik üretmeye devam etti. Günümüzde halen enerji hatları buraya bağlı olduğundan, 4ncü reaktörde temizlik ve izolasyon devam ettiğinden ve halen başka bir santrale taşınmayı bekleyen nükleer yakıt olduğundan, yaklaşık 5000 kişi Chernobil’de çalışıyor.

İlk durağımız kontrol noktası oldu, pasaport kontrolünden sonra yolumuza devam ettik. Kontrol noktasındaki tabelalar birer anıt niteliğindeydi. Daha sonra Çernobil kasabasına vardık, burada ilk yangını söndürmek için kahramanca çabalayan, sonrasında da çoğu hayatını kaybeden itfaiye erleri anıtına uğradık. Çernobil kasabası santrale Pripyat’tan sonra en yakın kasaba; şu anda santralde 15 gün dönüşümle çalışan işçiler burada yaşıyor. Halka geri dönüş izni verilmemiş.

Sonraki durağımız, kendi isteiğimiz ile bu geziye katıldığımızı beyan ettiğimiz ve Gayger sayaçları teslim aldığımız Çernobil ofisiydi. Burada yaptığım ilk ölçümde normal seviye olan 0,14 µSv/h gördüm. 0,50’ye kadar olan ölçümler Ukrayna için normal sayılıyor.

Sonrasında ilk durağımız santralin yanında bulunan ve kaza anında 40.000 kişinin yaşadığı hayalet şehirPripyat. Kazadan 36 saat sonra nükleer sızıntı anlaşıldığında, halktan geri dönmek üzere 2 saat içinde eşyalarını toplamaları istenmiş ve şehir 1000 otobüs ile tahliye edilmiş. Ancak kimseye bir daha geri dönme izni verilmemiş. Hayatımda bu boyutta terk edilmiş, tek bir kişinin bile yaşamadığı bir şehir görmemiştim. Her ne kadar geçen zaman içinde her şey çalınmış olsa da otele, eğlence merkezine, evlere, lunapark’a, yüzme havuzuna, basketbol sahasına ve markete girdiğinizde etkilenmemeniz mümkün değil. Burada ölçüm yer yer, özellikle bitkilerin diplerinde 8 µSv/h kadar ulaştı, ki bu gezide gördüğümüz en yüksek radyasyondu.

Öğlen yemeğini işçilerle birlikte Çernobil Nükleer Enerji Santralı yemekhanesinde yedik. Her ne kadar yasak olsa da solda çektiğim santral fotoğrafını görebilirsiniz. Buradaki ilk baca 2000 yılında kullanımdan çıkan reaktöre, arkada görünen büyük baca ise patlayan 4ncü reaktöre ait. Öndeki bina ise halen çalışmaların sürdürüldüğü ofis binası. Sağda ise yemekhane girişinde bulunan vücüdunuzun maruz kaldığı radyasyonu ölçen dedektörü görebilirsiniz, hepimiz temiz çıktık.

Yemekten sonra Çernobil’e soğutma suyu sağlayan insan yapımı nehirdeki yaklaşık 1 metrelik sazan balıklarına yem verdik ve ardından 300 metre uzaklıktaki meşhur 4ncü reaktöre gittik. 1986 yılı ve sonrasında yapılan çevre temizliğinden sonra kalan en önemli sorun, patlama sonrası açılan rektörün sızıntısını kesmek. Bunun için 25 yıldır fotoğrafta sarı iskelelerin arkasında gördüğünüz kurşun kafes yapılıyor. Kafesin için boş, dolayısıyla kameralar ile devamlı çekim ve ölçüm yapıyorlar. Ayrıca bu kafes artık çürümeye başladığından 2015 yılına kadar 1 milyar USD maliyetle yeni bir kafes yapılması planlanıyor, daha sonra içeride kalan nükleer yakıt boşaltılabilecek.

Patlama sonrası temizlik için 500.000 asker seferber ediliyor. Bir çoğu basit elbiseler giyip 1-2 dakikalık vardiyalarla bu atıkları çatılardan aşağıya atıyorlar. Bir çok madenci 3ncü reaktörden 4ncü reaktöre tünel kazıp, 10 kat daha büyük bir patlamaya sebep olabilecek soğutma suyunu boşaltıyor ve yerine beton enjekte ediyor. Kaçının daha sonrasında öldüğü bilinmiyor, ancak bir gerçek var ki yaptıkları kahramanlığı o kadar da farkında değillerdi. Hepsi 100 ruble (yaklaşık 100 USD) ile ödüllendiriliyor.

Felaket sonrası çevredeki tüm köyler yıkılıyor ve üzerleri toprakla örtülüyor. Ölen ağaçlar kesiliyor, tüm hayvanlar öldürülüyor. Yakında bulunan hava radar merkezi kapatılıyor ve Sovyetlerin en gizli tesislerinden birisi çürümeye terkediliyor.

Dünyaya ve Ukraynalılara felaket günlerce haber verilmiyor. 1 Mayıs kutlamalarında Kiev’de binlerce kişi sokaklarda yürüyor. Rüzgar ilk başlarda kuzeye estiğinden en çok baltık ülkeleri ve Belarus felaketten etkileniyor. İsveç’te bir nükleer santralda radyasyon tespit ettiklerinden nereden geldiğini anlamıyorlar, İsveç hava kuvvetleri uçakları ile ölçüm yaptıktan sonra felaketi dünyaya ilk farkettiren İsveç oluyor.

İşte Çernobilin hayli hüzünlü, bir o kadar da merak uyandıran hikayesinin özeti. Meraklılarına yukarıda koyduğum 1,5 saatlik Gorbaçov’un da demeç verdiği muhteşem belgeseli izlemelerini tavsiye ederim.

Amerika gezilerimizin bu serisinde Washington DC’ye Obama’ya konuk oluyoruz 3 gün, gerçi Obama yoğunluğundan dolayı randevumuzu iptal etti, ama biz yine de şehri gezmeden edemedik 🙂

Washington DC (District of Columbia), bildiğiniz gibi ABD’nin başkenti ve Washington eyaletinde değil. New York’un güneyinde Potomac nehri kıyısındaki bu şehri gezmek için en az 2 güne ihtiyacınız var.

Gezilecek yerlerin hemen hemen hepsi, National Mall denilen (alışveriş merkezi değil); Potomac nehri kıyısında uzanan ve sanırım 5-8 km2 alana yayılmış bir yeşilliğin çevresinde. Aşağıdaki haritaya tıklayıp daha detaylı görebilirsiniz.

Batıdan doğuya yürünmeye başladığımızı farzedersek sırasıyla karşımıza çıkacak gezilecek yerler:

1) Lincoln Memorial, onun sağında ve solunda Vietnam ve Kore savaşı anıtları. Vietnam’da ne kadar çok askerin öldüğünü duvara yazılı isimlerden ve kayıt defterinin kalınlığından anlayabilirsiniz. Kore Savaşı anıtında Türkiye’nin de adı var

2) Reflecting Pool yanından güzel bir yürüyüş ile İkinci Dünya Savaşı anıtına ulaşırsınız. Sağınızda (kuzey) göl ve nehir manzarası görülebilir

3) Washington Monument: depremden zarar gördüğünden uzunca süreceğe benzeyen bir tadilat var, her tarafında iskele kurulu. Oldukça büyük bir dikili taş.

4) Kuzeye dik devam edersenseniz Ellipse bahçesinin hemen arkasında Beyaz Saray’ın ön cephesini görebilirsiniz Ana bina oldukça uzakta kalıyor. Etrafından dolanıp arka tarafına da bakarsanız çok daha yakından White House tecrübesi yaşayabilirsiniz. Maalesef halka açık turlar için 6 ay önceden kongre üyenizden veya ülkenizdeki büyükelçilikten rezervasyon yaptırmanız gerekiyor.

5) Beyaz Saray ile aynı eksende, Washintgon Monument’in güneyinde ise yahudi soykırım müzesi var (US Holocaust Memorial Museum). Almanya’ya kampları bile gezmiş birisi olarak, müzeyi en başarılılardan birisi olarak görüyorum. En üst kattan başlayıp sizi Hitler’in iktidara gelme öyküsünden başlatıp, en altta Nürnberg vb mahkemelerine kadar götürüyor. Videolar, hikayeler her zaman olduğu gibi acıklı, ancak sizleri bu sefer gerçek süprizler bekliyor.

6) Daha doğuya yürümeye devam ettiğinizde, yeşil alanın sağında ve solunda 20’ye yakın Smithsonian Müzelerini göreceksiniz. Tabelalar ile yönünüzü bulabilirsiniz. Bu müzelere giriş ücretsiz. Hepsini gezmeye kalkarsanız ve sanat merakınız da varsa 1 haftanızı alır sanırım. Ben Air & Space Müzesini tercih ettim. Müze listesi: African American History and Culture Museum, African Art Museum, Air and Space Museum, Air and Space Museum Udvar-Hazy Center, American Art Museum ,American History Museum, American Indian Museum, Anacostia Community Museum, Arts and Industries Building, Freer Gallery of Art, Hirshhorn Museum and Sculpture Garden, National Zoo, Natural History Museum, Portrait Gallery, Postal Museum, Renwick Gallery, Sackler Gallery, Smithsonian Institution Building The Castle

7) Daha da devam ettiğinizde ABD’nin kongre binası olan US Capitol’e geleceksiniz. Çoğu filmden hatırladığınız merdivenleri tırmanıp içini gezebilirsiniz, ben maalesef saatini yakalayamadım ama gece güzel resimlerini çektim.

8) US Capitol binasının arkasında ise Library of Congress – Kongre Kütüphanesi mutlaka gezilmeli. Maalesef saatini yine yakalayamadım ancak özellikle gezilmesi tavsiye ediliyor.

Bunların yanısıra saat 17:00’ye kadar bilet almanız gereken Spy Museum ilginizi çekebilir (7th Str ile F Str köşesinde). Dünya ajanlarının hikayeleri ve kullanılan cihazların tarihçesi ile birlikte bol bol Bond referansı da bulacaksınız. 7th Str ise Washington DC’nin merkezinde canlı bir alışveriş ve restoran caddesi. Aslında National Mall bölgesinin kuzeyine doğru gittikçe, 17, 18 ve 7nci sokaklar sanırım restoran olarak oldukça zengin.

Ayrıca metronun gitmediği ancak az bir yürüe ile ulaşabileceğiniz nehir kenarı mekanı Georgetown’a mutlaka ama mutlaka gidin. Eski bir şehri andıran yapısı, nehir kenarı yürüyüş yolu, mağazaları ve kalabalığı ile tam bir eğlence ve alışveriş mekanı.

Alışveriş için bir başka tercihiniz de Leesburg Premium Outlet olabilir. Shuttle veya kiralık araba ile gidebileceğiniz outlet, DC’ye 40 dakika, Dulles Havaalanı’na 15-20 dakika mesafede. ABD’nin birçok yerindeki Premium Outlet zinciri gibi burada da Lacoste, Tommy Hilfiger, Nine West, Michael Kors, Burberry, Nike, Reebok, Timberland, Columbia, Samsonite vb hemen hemen her mağazanın gerçekten ucuz satışlarını bulabilirsiniz.

Bunun dışında Mount Vernon’da George Washinton’un evi var ancak zamanım yeterli olmadığından bu 40 dakikalık mesafedeki yeri ziyaret edemedim. Yine Trip Advisor’dan baktığımda biraz şehir dışında United States National Arboretum adında geniş bir alana yayılı botanik parkı olduğunu gördüm.

DC içinde uzun mesafeler yürümek zorundasınız. Yürümek istemeyenler Hop on-off Sightseeing otobüslerine günlük veya 2 günlük bilet alıp daha hızlı ve verimli gezebilirler. Bir alternatif de şehrin hemen hemen her yerinde merkezi sistem ile kiralık olan kırmızı bisikletler. Ayrıca Segway ile tur yapabilirsiniz. Havaalanından otomobil kiralayıp yine oraya bırakmak da bir seçenek ancak DC’de günlük otopark fiyatları 20 USD civarında. Haftasonları 17th Str üzerindeki otoparklarda indirim oluyor.

Ben akrabalarımın yanında konakladım ancak otel için güzel puan, konum ve fiyat için Ledroit Park denenebilir.

Bu sefer kalmadığım ama imrendiğim bir yeri yazıyorum. Saint Tropez’e gitmişken, meşhur (!) plaj kulüplerini görmek için Pampelonne plajında Cap 21’e yerleştik. Plaj boyunca yürüyüp Club 55 gibi diğer kulüpleri ve etrafı gezelim derken, plajdaki hasır kulübelerden kendimi alamadım.

Kon Tiki isimli ufak tatil köyüne plajdan girip içeriyi inceledim, broşür aldım.

Var bölgesinde, Saint Tropez’den 4 km. uzaklıkta, meşhur Pampelonne plajının altın kumlarında ve mavi denizinde yer alıyor Kon Tiki Riviera Villages. İki tip odası var, hasırdan yapılmış kulübeler (Tiki Hutte) ve biraz daha odaya benzeyen klasik konaklama opsiyonu. Kulübeler 2 yetişkin+2 çocuk (22m2) başlıyor ve 35 m2 3 yatak odaya kadar büyüyor. Kulübenizi seçerken kumsalda en ön sıra, ikinci sıra veya bahçe olarak seçebiliyorsunuz.

Tatil köyünün içinde birçok spor aktivitesi, 1-5 yaş çocuk oyun parkı (ebeveyn gözetiminde), 6-12 yaş çocuk kulübü, SPA, masaj, 5 tane restaurant (Beach, Clubi Thai, Snack, Pizza), oyun salonu, kuaför, dal?? okul, süpermarket, kuru temizleme, Service Azur (puset, karyola, şezlong, şemsiye vb kiralama – çok makul ücretler), bisiklet kiralama, minigolf gibi bir sürü alternatif var.

Fiyatlar ise sezona ve istediğiniz odaya göre değişiyor. 2 yetişkin, 2 çocuk tutacağınız bir kulübe yüksek sezonda haftalık (7 gün) 2000 € civarı iken, mesela Eylül ayında 800 €’ya kadar düşüyor.

2,5 yıl Kiev’de yaşadıktan sonra, ancak bugün yazabiliyorum Kiev hakkında. Vizelerin de kalkması ise artık daha çok ziyaretçi alan Ukrayna’nın başkenti, görülmesi gereken, ucuz ve yakın şehirler arasında. Bu yazıyı yazdığımda 1 $ = 8 UAH idi, fiyatları lokal grivna ile vereceğim ama gitmeden yeni kura göre hesaplayabilirsiniz.

Bu yazıda bahsettiğim tüm yerleri Google Earth dosyasına işledim, BURADAN Kiev.kmz dosyasını indirebilirsiniz.

şehre indiğinizde pasaport kontrolden bir sıkıntı olmadan geçersiniz, ancak kalacağınız yerin adresini bilmenizde fayda var. Havaalanında dövizinizi bozdurabilirsiniz, kur zararı olmaz. Ukrayna’da sokaklarda $ ve € pek kullanılmaz dolayısıyla lokal para Grivna veya Hrivna (UAH, GRV, HRV) almanız iyi olur. Diğer sovyet ülkelerinde görülen temiz banknot seçme hastalığı burada yoktur, istediğiniz çeşit parayı bozarlar.

Diğer sovyet ülkelerine göre oldukça modern ve liberal bir ülkedir Ukrayna. Ve güvenlidir. Başınızı belaya sokmak için uğraşmadığınız sürece kolay kolay başınıza bir şey gelmez. Geceleri merkezi yerlerde rahatça gezebilirsiniz.

Havaalanından taksimetreli taksiler merkeze yaklaşık  230 UAH’ya gider. Ya da orada yanınıza “Taksi nado? (lazım mı)” diye yanaşanlarla 200 UAH civarı pazarlık yapabilirsiniz. Kiev’de taksimetreli taksiyi başka yerde bulamazsınız. Taksiler ya yolda pazarlık usulü bulduklarınızdır, ya da telefonla çağırdıklarınız. Sizin için Rusça bilen birisi telefonla taksi çağırırsa, hem gelen taksi nereye gideceğinizi bilir, hem de önceden ne kadar ödeyeceğinizi bilirsiniz. Pazarlık ile etraftaki taksilere binecekseniz, şehir içi seyahatler genelde 40-50 UAH civarıdır. Kiev’de taksiler pek ayırt edilmez, kendi arabası ile taksicilik yapan da çok olduğundan elinizi kaldırıp beklemeniz gerekebilir.

Konaklama için otel seçerseniz oldukça pahalıya gelebilir. şehir merkezinde Radisson ve Premier Palace pahalı otellerdendir. Rusça bilmiyorsanız daha rahat etmeniz ve az ücret ödemeniz için önerim Sherborne Guest House (Arsenalna metroya 5 dakika) Resepsiyonu olan bir apart otel için önerim Tavsiyem, şehir merkezinde 80-100 USD arası güzel bir daire tutmanızdır. Apartmanlara girince endişe etmeyin, hepsi bakımsız ve kötü görünür çünkü apartmanların içinin sahibi halen devlet. Ancak evlerin içi gayet yapılı. Daire kiralayacaksanız http://www.kievrentapts.com sitesinden güvenerek ayarlayabilirsiniz, sahibi arkadaşım Tanya da adımı (Yavuz) verirseniz yardımcı olur.

Kiev’de metroyu (kırmızı-mavi-yeşil hatlar) rahatlıkla kullanabilirsiniz (gece 12’ye kadar). Hem yabancı olarak rahat seyahat etmenizi sağlar, hem de ucuzdur (2 UAH). Eskiden tabelalar sadece Rusça’ydı, ancak EURO2012’den dolayı artık İngilizce de var. Kiev’i Dnipro nehri ikiye böler, sağ (praviy bereg) ve sol yaka (leviy bereg). Sizin havaalanı hariç sol yakaya (yani doğu) geçmenize gerek olmayacak.

Gidilecek, gezilecek yerleri sınıflamaya çalışacağım:

Gündüz gezilecek tarihi turistik yerler:

Peçersk Lavra kilisesi  – Ukrayna’nın dini merkezi sayılan bu tarihi kilise kompleksi mutlaka gezilmeli. Arsenalya metro istasyonundan yürüyebilirsiniz. Lavra’nın içinde ayrıca minyatür müzesi var, mutlaka bulun ve girin, saç kılı büyüklüğündeki cisimler ile neler yapılabildiğine inanamayacaksınız. Ayrıca dinin baskı altına alındığı Stalin döneminde yer altında kurulan kiliseyi de görün.

Rodina Mat (Ukrayna Ana) ise New York Bağımsızlık Heykeli’ne benzeyen büyük bir simgesel kadın heykeli. Lavra’ya çok yakın, 5 dakikada yürüyebilirsiniz hatta kiliseden daha yüksek olduğu için Rodina Mat’ın kılıcının kısaltıldığı söylenir. Rodina Mat’ın altında ve bahçesinde de bir savaş müzesi var, gezmenizi öneririm. Lavra ve Rodina Mat 1/2-1 gününüzü alacaktır. Bu arada bir öğle yemeği için Shooters Cafe‘de gidebilirsiniz (Moskovskaya Sokak 22), hem yakın, hem de güzel terasında leziz ve uygun fiyatlı dünya mutfağı yemekler sunuyor.

Maydan Nezaleznosti (kısaca Maydan) ve Krişatik Caddesi – şehrin merkezi sayılan Krişatik Caddesinin bir ucunda Bağımsızlık Meydanı (Maydan), diğer ucunda ise Bessarabska Meydanı vardır. Krişatik ve Maydan metro durakları ile ulaşılır. Tam gününüzü buralarda geçirebilirsiniz. Krişatik Caddesi, haftasonları trafiğe kapalı olduğundan konserler ve atraksiyonlarla daha da renkli bir hale gelir. Dükkanları gezebilir, Maydanı gezdikten sonra konservatuar binasının yanındaki Goroteskogo (Goradetskava) Sokağıdaki kafelerde dinlenebilirsiniz. Maydan’ın altında Globus, Bessarabska’nın altında ise Metrograd yer altı çarşıları vardır. Ayrıca Bezarabska tarafında yer alan Bessarabskiy Rinok(kapalı pazar yeri) renkli ve tarihi bir mekandır. Krişatik 44 numarada bulunanArt Club 44akşamları güzel canlı müzik mekanıdır. Şato’da ise cadde üzerinde bira içebilirsiniz.

Krişatik Caddesinin ortasından yukarı doğru yürüdüğünüzde Golden Gate ve Opera Binası na ulaşırsınız. Golden Gate, bir zamanlar şehrin girişi olduğu düğünülen ve yeniden yapılan ahşap büyük bir binadır. Yakınlarında güzel cafe ve restoranlar bulabilirsiniz. Golden Gate’e 100 m. uzaklıktaki Opera Binası ve sonrasında da Tarasa Şevşenko Üniversitesi Binasını Sokağıdaki mutlaka görün. Akıam vaktiniz varsa operaya gitmenizi tavsiye ederim (genelde Ukraynacadır)

Maydan’dan Podol denilen nehir kenarı bölgesine inen yolun sağındaki parkı gezmenizi tavsiye ederim. Parkın içinde Ulusların Kardeşliğiisimli gökkuşağı anıt (Rusların hediyesi), Dinamo Kiev Stadı, Aşıklar Köprüsübulunmakta. Aşıklar Köprüsü, cadde üzerinden geçen ahşap bir yaya köprüsü, biraz korkunç olmakla birlikte her yerde aşıkların astığı asma kilitleri görebilirsiniz. Biraz daha ilerleyip Marinskiy Parkagirdiğinizde ise muhteşem Dnipro manzaralı gözlem noktasına ulaşırsınız. Yine aynı park içinden nehir kenarına inen merdivenleri bularak Dnipro üzerindeki tek yaya köprüsü üzerinden geçerek nehri seyredin, hava güzelse karşıdaki plajda keyif yapın.

Gezimize Maydan’dan yukarı kiliseler bölgesine çıkarak devam edelim. Bu bölgede inanılmaz güzellikte iki tarihi Ortodox Kilisesi var. İlk olarak sağınızda gördüğünüz St. Michael’e giriş ücretsiz. Biraz daha sola doğru devam edip yine benzer ama ücretli girişi olan St Sophiakilisesine girebilirsiniz. Arada bulunan Hyatt Otel’inçatısında bir içki içip manzara seyretmenizi tavsiye ederim.

St Michel kilisesinin arkasından Adreevsky Spuska (yokuş)gidelim ve aşağıya, Kiev’in en eski Podol mahallesine inen bu arnavut kaldırmlı yolda yürüyelim. Haftasonları bu yokuşta el sanatları ve hediyelik eşya standları kurulur. İnerken sağda göreceğiniz Andreevsky kilisesini gezemedim, hep tadilattaydı ancak muhteşem bir görünüşü var. Ayrıca yine sağ ve solunuzda tepelere çıkıp manzara seyredebileceğiniz merdivenler var. Bu yoku?u bitirdi?inizde Podol’e Kontraktova Meydanına gelmiş oluyorsunuz.

Buradan sağdaki restaurantların bulunduğu ana caddede keyifli bir yürüyüş yapıp Poçtova meydanına geleceksiniz. Yolda sağınızda Türk Tike restaurantı da göreceksiniz. İleride Shooters’ın başka bir şubesi var, terası keyiflidir. Ya da caddenin sonuna geldiğinizde sağınızdaki Riviera Otel’in çatısında güzel manzara ile oturabilirsiniz. Buradan sonra metro ile başka yerlere gidebilir, yokuş yukarı yürüyüp Maydan’a dönebilir (keyifli bir yoldur) veya Naberejnaya Bulvarında (nehir kenarındaki bulvarda) yürüyüş yapabilirsiniz.

Bu yazılanların yanı sıra meşhur Ukraynalı yazar Tarasa Şevşenko’nun yaşadığı çok eski tek katlı ev Maydan yakınlarında, Tarasa Şevşenko müzesi ise Bulvar Şevşenko üzerinde görülebilir. Ayrıca sirk bizim biraz yabancı olduğumuz bir kültür ama Sovyet ülkelerinde yerleşik sirk binaları var. Kiev’de de sirke bilet alıp gitmenizi tavsiye ederim, merkezde. Podol’de Çernobil müzesi var ama hem ufak hem de her şey Rusça (Çernobil ile ilgiliyseniz bu yazımızı okuyun)

Restoran ve gece kulüpleri (seçenek sınırsız ancak ben başlıcaları yazdım):

Ukrainski Stravi: Ukrayna’nın me?hur lokal yemekleri arasında Vareniki (bizim mantının büyüğü, kıyma, mantar, patatesli) be Borı Çorbasını sayabiliriz. Bu büyük fast food restaurantına mutlaka uğrayın Bessarabska’da.

D-lux: Kiev’in en eski ve en lüks gece kulübü. Giderken düzgün giyinmekte fayda var. Giriş ücreti yüksek değil ancak gece kulübünde masa ayıtmak isterseniz 500-600 USD gözden çıkarmanız gerekebilir. Lounge kısmı da güzel. Video

Caribbean: Genelde yabancıların çoğunlukta olduğu güzel, eğlenceli latino disko. Biraz deposit karşılığı masa ayırtırsanız daha rahat edersiniz.

Avalon: Hem restaurant, hem disko, hem de karaoke. Eğlenceli bir mekan.

Shooters: 24 saat açık teras restaurantı oldukça keyifli, bence şehrin en iyi suşisi de burada. İşletmecisi Türk. Diskosuna ise girerken sık sık sorun çıkarırlar, özellikle Türk olduğunuz anlaşılırsa. Kapıdakilerin elini sıkarken tanıyormuş gibi yapıp 50-60 UAH verirseniz daha kolay girebilirsiniz. Ayrıca Podol’de de sadece Cafe versiyonu var.

Arena Kompleks: Bessarabska’daki bu binada bir çok porshe restoran ve gece kulübü var. Arena Beer House’da kendi yapımları birayı deneyebilirsiniz.

TGI Fridays: Neden bilmem, benim her yerde gittiğim ve sevdiğim bir mekan. Yine Bessarabska’da.

Suşi: Suşi’nin Japon olduğunu sanırdık, ancak gidince Ukrayna’dan olduğunu anladık. Hemen hemen her restoranda suşi var. Yine de Murakami’yi ve Sushiya’yı deneyin, birçok yerde şubesi var.

Buddhabar: Maydan’a yakın Buddhabar’da güzel zaman geçirebilirsiniz, pahalı ancak giriş ücreti yok.Üst kat lounge kısmı güzel.

Dockers Pub: Hard rock sevenler için Krişatik 15 numaradaki pasajın sonunda.

Myaso i Vino (Meat and Wine): Güzel bir steak restoranı, Bessarabska’ya yakın, Ferrari Galerisi’nin karşısında.

Concorde: Lva Tolstogo meydanında güzel Kiev manzaralı lüks restoran

Aroma Cafe: Yine merkezde, keyifli bir kafe. Google Map haritasında işaretledim.

Art Club 44: Krişatik 44 numarada yer altında çok güzel canlı müzik olan pub-restaurant.

Opera Cafe: Opera’nın karşısında cafe – karaoke bar

Tekilla House: Podol’de güzel bir meksika restoranı

Dejavu: Opera’nın yanında güzel bir dünya mutfağı restoranı. Garsonlar dans eder, canlı müzik vardır.

Kiev Dışında ve Çevresindeki Yerler:

Vaktiniz bolsa veya uzun kalıyorsanız, Kiev yakınındaki yerleri de haritada işaretledim:

Olmeca Plage ve Hyrdopark: Hydropark denilen, sol yakada yer alan bu bölge halk plajları ve cafelere ayrılmış. Bölgenin içinde Olmeca Plage ve Bora-Bora adında iki tesis yüzme havuzu ile oldukça lüks mekanlar. Ayrıca Hydropark’ın yanında Kiev Minyatür Şehri yer alıyor.

Pirogovo: Oldukça büyük bir yeşil ovaya yayılmış bu alana eski Ukrayna evleri, değirmenleri ve kiliseleri taşınarak yenilenmiş, ve Ukrayna köy hayatş ile ilgili güzel bir gezi, piknik alanş yapılmış. Gidiş, geliş, gezmeniz 1 gününüzü alabilir.

Uman (Sofieskiy Park): Kiev’e 2 saat (Odessa yönünde) uzaklıkta olan Uman şehrindeki bu park gerçekten görülmeye değer büyüklükte bir alan. İçinde şatoları, gölleri barındıran, yine 1 gününüzü alacak; her mevsimde güzel olacağını düşündüğüm bir yer.

Goluboe Ozero (Mavi Göl): Kiev’e yarım saat uzaklıktaki bu gölde güneşlenebilir, yüzülebilir. Temiz bir göl. Kıyısındaki tesislerde şezlong, şemsiye, cafe var. Haftasonu gidecekseniz erken kalkıp gidin, saat 11’den sonra zor yer bulursunuz.

Spa Center: Vorzel kasabası yakınında, 1 saatte gidebileceğiniz göl kenarında güzel bir açık hava SPA merkezi. Otel de var içinde. Kışın kar altında jakuzi keyfi yapabilir, göl kenarındaki güzel restoranda yemek yiyebilirsiniz.

Özbekistan, SSCB’nin dağılmasından sonra cumhuriyet olmuş ve her ne kadar diktatörlükle yönetildiği söylense de komünist düzenin alıntılarını halen görebileceğiniz özgür, ekonomisi oldukça kapalı bir ülke. Başlıca geçim kaynakları pamuk, doğalgaz ve turizm. Dolayısıyla sizin de ziyaretiniz ülke ekonomisi için önemli 🙂

Özbekistan’a Türk ve Özbek Hava Yolları ile ulaşabilirsiniz. Ülkeye girişiniz özellikle kabin bagajı dışında bagajınız varsa, kalabalık ve sistem yavaşlığından dolayı 1-2 saati bulacaktır. Seyahat planınızı yaparken Taşkent’te 1-2 gün, Semerkant’ta 1-2 gün ve Buhara’da 1-2 gün geçirecek şekilde yapmanızı tavsiye ederim.  Özbekistan, fakir ama gururlu bir ülke. Yani temiz, güvenli, insanları bozulmamış ve çok ucuz. Dolayısıyla adını ilk duyduğunuzda aklınıza gelebilecek hastalık ve güvenlik endişelerini hemen kafanızdan silin. Günün her saati her yerde özgürce dolaşabilirsiniz.

Özbekistan diyince akla elbette dünyanın Büyük İskender’den sonra en büyük fatihi sayılabilecek Amir Timur geliyor. Komutanı Esenboğa ile Ankara sınırlarına dayanmış, aksayan bacağı sebebiyle Timurlenk’te denen bizim bildiğimiz Timur, Özbektir ve mezarı da Semerkant’tadır.

Giderken yanınıza çok temiz ve lekesiz USD veya EUR almayı ihmal etmeyin, kredi kartı sadece büyük otel ve 3-4 restoranda geçerli. İşte size ilk eğlence; en büyük banknot 1000 sum, yani 70 cent civarında. Dolayısıyla 100 USD bozdurduğunuzda yanınızda iki tomar para ile gezmeniz ve buna alışmanız gerekecek.

Ülkenin başkenti Taşkent, turistik açıdan çok fazla değer barındırmıyor. Amir Timur ve Sanat Müzesi (Musee Iskust) görülebilecek müzeler, her ne kadar fazla bir içerik olmasa da. Ancak özellikle bahar ve yaz aylarında gözalıcı yeşilliği ve parkları ile uzun yürüyüşler yapabileceğiniz güzel bir şehir. Gezilebilecek diğer yerler Oloy ve Chorsu pazarları, TV kulesi ve Japon Bahçeleri. Ayrıca Chorsu (Çorsu) pazarın yanında ufak bir tarihi medrese de var. TV kulesinde ufak bir rüşvet ile en tepeye, açık alana çıkabilirsiniz. Cumartesi gecesi mutlaka Kt Komba gece kulübüne gidin. Pub-restoran olarak Chelsea, Irish ve J Smokers; restoran olarak da Izumi(Japon), Karavan(Özbek), Bistro(Italyan), Dar(karışık), Dudek(Çek), Sato-Marakeş(Fas)  tavsiye ederim. Diğer gece eğlencesi mekanları ise disko-bar tarzı Niagara ve Shambala. Daha basit yerleri sevenler FM Bar ve Diplomat’ı deneyebilirler. Taşkent’te tüm yerleri buraya tıklayarak indirebileceğiniz Google Earth dosyasında işaretledim.

Özbek yemeklerini merak edenler, Karavan restoranda Lavaş Karavan, Özbek pilavı (üzerinde az miktarda Kazı denen at eti de geliyor), Borı çorbası ve soğuk et tabağı sipariş edebilirler.

Memnuniyetle kalabileceğiniz oteller benim tercih sırama göre Radisson SAS, Dedeman, Tashkent Palace, Markaziy, Intercontinental ve Grand Mir. Taksi diye bir uygulama yok, elinizi kaldırıp duran ilk arabayla pazarlık edip biniyorsunuz. Her ne kadar Özbekçe ve Türkçe ancak %20 benzer olsa da bir şekilde anlaiıyorsunuz. şehrin her yeri polis dolu olduğundan pasaportunuzu ve otelden aldığınız registrasyon kağıdını yanınızda taşıyın ve polislerin yanında yabancı dil konuşmayın ki devamlı kontrol etmesinler.

Şimdiden söyleyelim, halı alacaksanız Taıkent’ten değil Semerkant veya Buhara’dan alın.

Bu arada mutlaka ama mutlaka Taşkent metrosunun 3-4 istasyonunu görün. Moskova metrosundan sonra dünyanın en güzel metrolarından birisi. Fotoğraf çekmek yasak !

Eğer vaktiniz varsa ve sizi götürecek bir araç bulursanız, 1 saatlik mesafedeki Çirvak gölü ve Beldersay ( http://www.beldersay.uz ) dağını da ziyaret edin. Beldersay, tek ancak uzun pisti olan ve iki liftle hizmet veren güzel bir kayak merkezi. Kayak ve elbise de kiralayabilirsiniz. Dağ ziyaretinizde Sky Village ve NBU tesislerinde gize bir dağ evinde kalabilirsiniz. Göle yazın giderseniz, çok muhteşem olmasa da yüzebilir ve çok ucuza Jetski kiralayabilirsiniz.

Taşkent’ten 3,5 saat süren bir otomobil veya tren yolculuğu ile Semerkant’a varabilirsiniz. Tren sabah 7’de kalkıp, akşam 17’de dönüyor, dolayısıyla günü birlik kısa da olsa bir tur için de şansınız var. Semerkant’ta President veya Afrodizyap Otel’de kalabilirsiniz (mutlaka başka oteller de var). Semerkant, ıpek Yolu’nun üzerinde yer alan ve yıllarda Amir Timur’a ev sahipliği yapmış çok tarihi bir kent.

Günü birlik bir gezi için sırasıyla Registan Square, Gur-Emir (Amir Timur’un mezarı) ve Shah-i-Zinda görülmesi gereken yerler. Daha fazla vakti olanlar Ulubek Observatory, Ulubek Medresesi gibi ilave yerleri de görmeliler. Registan Square’de hediyelik eşya alabilirsiniz. Ayrıca biraz şehir dışında ağaçlardan elle papirus yapıp bunlar ile hediyelik eşya üreten bir yere gittik ancak adını hatırlayamıyorum.

Gur-Emir, Amir Timur’un ve oğulları ile torunlarının mezarını bulunduran yer. Anlatılan hikaye 1940’lı yıllarda mezarın gerçek olup olmadığını anlamak için açıldığı ve kemiklerin Moskova’ya götürüldüğü; burada incelenince Amir Timur’un yaralı olan kol ve bacağından onun olduğunun tespit edildiği. Ancak mezar açılınca içinde “bu mezar açılırsa barış bozulur” yazılı bir kağıt çıktığı ve 3 gün sonra 2nci Dünya Savaşı’nın başladığı anlatılıyor, bir Indiana Jones hikayesini andırmasına rağmen inanmamak için bir sebep yok. Savaş bitince kemikler yerine geri getirilmiş.

Semerkant’tan yine tren veya otomobil ile 2-3 saat süren bir yolculuk ile Buhara’ya varıyoruz. Trenle hiç gitmediğimden saatlerini bilmiyorum, otomobil de bozuk yollardan dolayı çok konforlu değil, ancak yapacak bir şey yok. Buhara’dan Taşkent’e dönüşünüzü uçak ile yapabilirsiniz. Araba ile 6 saat sürecek yol, uçak ile 40 dakika.

Buhara, turistlere Semerkant’tan daha çok hitap eden bir yer. Özellikle eski bedestenleri restore etmiş olmaları, han tarzı alışveriş merkezleri ve meydanlar oluşturmuş. Gezilecek yine 4-5 tane mekan var.

Daha detaylı yazıları aynı zamanda Defne’nin makalesindede bulabilirsiniz.

İyi yolculuklar,

Yavuz 2008

2008 mart ayında hayatımın en değişik gezilerinden birini gerçekleştirdim. Hep tarih kitaplarında okuduğumuz, doğu kültürüne merakımız varsa hakkında belki kitaplar, romanlar okuduğumuz ipek yolunun 2 büyük şehrine, Özbekistan’ın Semerkant ve Buhara şehirlerine düştü yolum. Normal şartlar altında aklımıza buralara turistik bir gezi yapmak gelmez, zaten ben de turistik amaçlı çıkmadım yola. Yavuz’un iş için bir süredir Taşkent’te bulunması sebebiyle onu ziyarete gittim. Bu ziyaretin 2 gününü Semerkant ve Buhara’yı gezmeye ayırdık. Gitmeden önce yaptığım ufak internet araştırmalarında, aslında Özbekistan’da gezecek, görecek ve yapacak baya bir şeyler olduğu hissine kapıldım ( http://www.loricatour.com/english/ ) (gerçi döndükten sonra bunun maalesef Taşkent için geçerli olmadığını anladım..) Bir bölümü çöl olan ülkede istersen çöl safarisi, dağlık bölgelerde de dağ turları yapılabiliyormuş.

Oldukça uzun ve yorucu bir yolculuk sonrası Taşkent’e vardım. Aslında İstanbul-Taşkent 4 saatlik bir uçuş ama havaalanından bavulunu alıp çıkmak da 2 saatlik ayrı bir yolculuk. Uçak ağzına kadar Türkiye’de çalışmak için bulunan ve ülkelerine geri dönen Özbekle doluydu. Çoğunluğu bağıra bağıra konuşan kadın ve ağlayan çocuklardan oluştuğu için de oldukça eğlenceliydi diyebilirim. Ama sonunda sağ salim vardığım için mutluydum. İlk gün biraz Taşkent’i tanıma, anlama ve yorgunluğu üstümden atmaya çalışmakla geçti. Ertesi gün erkenden 2.5 saatlik bir tren yolculuğu ile Semerkant’a geçtik. 6 kişilik vagonumuzda konforlu denebilecek bir yolculuk yaptık ve yol boyunca geçtiğimiz köyler, kasabalar halkın aslında ne kadar fakir olduğunu anlamamız için yeterli oldu. Semerkant’a vardığımızda bizi gezdirecek olan tur rehberimiz Olga bizi karşıladı. Sabahtan akşama kadar o medreseden bu mozoleye, o camiden bu yapıta her yeri gezdik. Şansımıza mart ayına göre beklenmedik derecede güneşli ve sıcak bir hava eşliğinde yaptık gezilerimizi.

Meşhur bir halı ve kilim dokuma atölyesi gezdiğimiz değişik mekanlardan biriydi. İpeği işleyip ipini kendileri yaptıkları ve kendi bahçelerinde yetiştirdikleri köklerden elde ettikleri boyalarla boyadıkları el dokuması halılar gerçekten görmeye değerdi. Öğlen yerel yemek yiyebileceğimiz bir yerde şaşlık kebabını denedik (bildiğimiz tavuk şişin biraz daha farklı baharatlarla yapılmış olanı). Biz kebaplarımızı yerken bir masa dolusu Özbek de votkalarını fondip yapıp, şen kahkahalar atıyordu. Daha sonra bu sahneyi gittiğimiz bir sürü mekanda görünce anladık ki, Özbek usulu, sabah öğlen akşam ayırt etmeksizin ortaya bir şişe votka açtırıp 3-4 erkek şişenin dibini görmekmiş…  Henüz turist mevsimi başlamadığı için oldukça sakin olan Semerkant’ta kaldığımız 100 odalık otelde dolu olan 2 odadan birinde kalıyor olmamız biraz tedirgin edici olsa da, o kadar yorgunduk ki tedirgin olamadık 🙂 ( http://www.orexca.com/samarkand_hotels_president.shtml )

İkinci gün sabah Olga’nın ayarladığı bir otomobille Buhara’ya doğru yola koyulduk. Yollar çok bozuk olduğu için 1.5 saatlik yolu 3 saatte alarak rekor kırdık. Şoförağa (kendilerine böyle hitap ediliyor :)) Buhara’ya yaklaşırken altın dişlerini göstere göstere sırıtıp, “size bir Özbek pilavı yedireyim” dedi, e hadi o zaman dedik ve yol kenarında sanayi sitesi gibi bir yerde durduk. Çok hijyenik görünmeyen bu ortamda baktık herkes iştahla pilavları kaşıklıyor bize de aynısını yapmak düştü. İçinde gıcır gıcır at eti pastırması bulunan bu sebzeli pilav at eti parçacıklarını yemediğiniz sürece oldukça lezzetli. En azından ben sevmedim at etini…Sevenler olabilir. Karnımızı doyurduktan sonra Buhara’daki gezimize başladık. Semerkant ile karşılaştırmak gerekirse daha sıcak ve samimi bir yer diyebilirim. Eski şehir merkezi diyebileceğimiz bir merkezde birbirine yakın birçok medrese, cami, sokak aralarında eski taş yapılar, minyatürçüler, demir işi yapan atölyeler, baharatçılar, çaycılar, ipek satanlarıyla oldukça renkli bir yer. Genelde medreseler artık turistik merkezler olmuş ve eskiden sınıf olarak kullanılan odalar turistik dükkanlara dönüşmüş. Suzanne’lerden bahsetmeden edemeyeceğim. Sandınız ki bu bir kız adı 🙂 Suzanne bir çeşit Özbek elişi. Bütün kadınlar bu el işi suzanne masa örtülerini satıyorlar. Desenleri ve renkleri oldukça canlı ve güzel. Bunların yanında birçok el yapımı mozaik, seramik ve majolika bulmak da mümkün.

Tüm gün Buhara’yı gezdikten sonra bir yerde oturup Borç çorbalarımızı yudumladık ve ardından artık rehberimizle ayrılık vakti geldi, kendisiyle vedalaştıktan sonra Semerkant’a döneceğimiz uçağın saatine daha olduğu için Buhara sokaklarında dolaşalım dedik. Bizi kolumuzdan yakaladığı gibi şarap tadım dükkanına çekiştiren bir amcaya hayır diyemedik ve yarım saat içinde 10 farklı şişe şarabın tadına bakıp yaklaşık 3er kadeh şarap içmiş olduktan sonra la la la diyerek havaalanına doğru gittik. Ben uçağa binicez sanıyordum ama meğer pır pır bir tayyare imiş bineceğimiz şey. Toplam 30 kişilik var yok, minibüs gibi olan bu aracın pır pırlar harekete geçince her hangi bir şey duymak imkansızlaşıyor hatta kısa süreli sağırlık tehlikesi var 🙂 2.5 saatlik bu işkenceden sonra Taşkent’e bir kez daha sağ salim vardığımıza mutluyduk..

Devam eden günlerde hafta içi olduğu ve Yavuz çalıştığı için elimde harita, harita menzilindeki tüm sokakları yürüyerek, müzeleri gezerek, arada metroya binip inerek, fotoğraf çekerek ve karnım acıktıkça bir türlü doğru düzgün bir kafe veya restoran bulamadığım için hep aynı yere, İstanbul isimli türk restoranına gidip lahmacun yiyerek geçti. Henüz tüketim toplumu olmadıkları için etrafta dükkan veya mağaza da olmadığından ve alış-veriş için meyve, sebze satan açık hava pazarlarına gittiklerinden ben de bir Özbek gibi davranıp pazardan aldığım birkaç baharat ile yetindim..

Defne

Meşhur olduğuna aldanmayın, adadaki çirkin yapılaşma, kalabalık ve turizm odaklılığını görünce her seyin biraz abartıldığını düğündük. Denizinin Bodrum denizinden bir farkı yok, adanın merkezi ise Bodrum’la boy bile ölçüşemez. Yazının başında belirteyim, Yunan adalari hem coğrafya hem de yapı dokusu açısından illa bir adaya gitmek isteyenlere çok daha güzel bir alternatif (Kos adasi hakkında burada bir makale bulabilirsiniz).

Adaya ulaşım için www.capritourism.com adresinden tarifelerini bulabileceginiz feribotlara Napoli, Sorento gibi sahil sehirlerinden binmeniz gerekli. Yolculuk 30-60 dakika suruyor. Adaya araba goturmeyin cunku park yeri olmadigindan bir yerden bir yere gitmek neredeyse olanaksiz. Adada scooter kiralayabilir veya son derece rahat belediye otobuslerini kullanabilirsiniz. Illa araba ile gitmek istiyorsaniz Caremar sirketinin feribotlari tek yon yaklasik 45 euroya tasima yapiyorlar.

Ada birbirine 2-3 km. Uzakliktaki Capri ve Anacapri kasabalarindan olusuyor. Her turlu market ve restaurant var. Adanin coguna yuruyerek ulasilabiliyor veya denizden. En yuksek sezonu Agustos ayi ve duydugumuza gore pek sevimli olmuyor. Onun icin Temmuz tavsiye edilir.

Anacapri, adanin en yuksek dagi Monte Solaro’ya cikan teleferige ev sahipligi yapiyor. Son cikis saat 16 civari, biz kacirdik siz kacirmayin. otellerin disinda Anacapri’de ilginizi cekebilecek pek bir sey yok. Buraya otobusle gidip sarp ucurumlardan gecen yoldan yarim saat yuruyerek Capri’ye donun, manzara muhtesem.

Capri ise ada merkezine ilave olarak Marina Grande isimli ana marina ile Marina Piccola isimli plajlarin bir kisminin bulundugu sahil yerlesimlerini iceriyor. Bu merkezlerin hepsi birbirine iki aracin zor gecebilecegi dar yollarla bagli. Yollar ise sagli sollu otel veya yerlesimlere ev sahipligi yapiyor. Ada aslinda oldukca ufak bir ada. Adada halk plaji olarak adlandirilan havlunuzu serip golge olmaksizin bedava zaman gecirebileceginiz ufak plajlarin yanisira, gunluk 35 eur odeyerek semsiye ve sezlong kiralayabileceginiz tesisli plajlar bulunmakta.

Kaldigimiz otel gayet basarili, www.hotelweber.com ve alternatifleri arasinda uygun, ancak kendine ait bir plaji yok sadece havuzu var. Ayrica her 10 dakikada Capri’ye ucretsiz servisi var. Uc gunluk konaklamamizin cogu Marina Piccola’da kayaliklar uzerinde buldugumuz bir tesiste guneslenerek ve denize girerek geciyor.

Adada size ozel adanin etrafini gezdiren 2.5 saatlik tekne turlari ile baskalari ile binebileceginiz 1,5 saat suren turlar Marina Grande’den kalkiyor. Super bir diger alternatif ise  2 saat kiralayip kendinizin kullanabilecegi 4 kisilik surat tekneleri. Kullanmasi cok kolay ve adadaki en keyifli zamanlarinizi gecirebilirsiniz. Tavsiyem 4 saat kiralayip her koyda demir atip yuzerek ada turu yapmaniz. Bu servisi de Marina Grand’de bulabilirsiniz.

Adadaki diger bir aktivitede panaromik noktalara yurumek ve manzara seyretmek. Ancak biz zaman darligi ve sicaktan dolayi maalesef yapamadik. Bu noktalar da haritalar uzerinde isaretli.

Gidisinizi haftasonu sabaha, donusunuzu de haftasonu aksama denk getirmezseniz Napoli gunu birlikcilerinin feribotta olusturdugu siradan da kurtulmus olursunuz.

Ozetle ve sonuc olarak, cok gitmek ve gormek istiyorsaniz gidin ama dunyanin cennet adalarindan oldugunu dusunmeyin. Daha iyi alternatifler var, illa Hollywood starlari ile ayni yerde tatile gitmeye gerek yok.

Bu yazıyı da Gazi Köşkü’nün bahçesinden Dicle Nehri ile On Gözlü Köprü manzarası ile nargilemi içerken defterime yazıyorum. Elle yazı yazmayı sevmem, ilk deftere yazdığım yazım bu! Dizüstü bilgisayar açmak dikkat çekecekti, yapamadım.
Bir şehrin keyif şehri olabilmesi için bence bazı şartlar var. Güzel manzaralı ve otantik yerleri olmalı, keyif yapabilmek için ruhen hazır olmalısınız, doğru zaman olmalı. Nargile veya hamam olmalı – ki burada ikisi de var-. Havada güneşi görmelisiniz, üzeriniz de kalın olmamalı.
Diyarbakır gezisi planlarken 1 veya 2 tam gün yeterli olur. Ancak bu kadar gelmişken 1,5 saat uzaklıktaki Mardin ve Midyat, yine diğer tarafta 1,5 saat uzaklıktaki Harput (Elazığ) da mutlaka görülmeli. Ayrıca buralarda Urfa ve Nemrut da görülmeli (henüz çok fikrim yok). Harput’u da başka yazımızda anlatacağım, Mardin ise bir kez gitmeme rağmen gezemediğimden, gezilmeyi bekliyor. Bir sonraki sefere.
Diyarbakır’a Ankara-İstanbul-İzmir-Antalya’dan ucuz uçuşlar var. Havaalanı şehre 5 dakika uzaklıkta. Araba kiralamanızı tavsiye ederim, yollar kolay ancak her an önünüze birisi atlıyor. İnsanlar sanıldığının aksine tedirgin edici değil, rahat rahat gezebilirsiniz.
Yolunuzu bulmanız için de Elazığ ve Mardin yolları ile dikey, Urfa yolu ile yatay aksların ortasında bir şehir. Bu referans noktaları ile kaybolmazsınız kolay kolay. Konaklama için $$$ Klas ve Dedeman Oteli, $$ Kervansaray + Prestij ve $ Turistik Otel tavsiye edilir. Benim favorim Kervansaray Otel, şirketler için 90 YTL/tek, 120 YTL/çift kişilik oda fiyatı ile 500 yıllık bu handa konaklayabilirsiniz. Bu kadar yol gelmişken beton yığını bir otelde kalmayın. Orta avlusunda kahvaltı edeceğiniz, ücretsiz tarihi Türk hamamına girip tellak Hasan’a uzunca masaj yaptırabileceğiniz son derece egzotik ve temiz bir otel. Yeri ise Mardin Kapı’da (http://www.dunyainsanlarininevi.com).
Şehrin içinde kalkan balığı şeklinde çevrelenmiş surlar var. Dibindeki park yolunda yürüyebilirsiniz. Geçmiş zamanlarda suriçinde ulaşım Mardin Kapı, Dağkapı, Çiftkapı, Saraykapı gibi geçitlerden sağlanıyormuş. Sanırım bu kalelerin terasında da şirketiniz için kokteyl vb. organizasyonlar yapabiliyorsunuz.
Konaklamanızı ayarladıktan sonra gezilecek yerleri yazalım:
– Ulu Cami: Dağkapı civarındaki tarihi ve büyük bir cami. Şeyh Sait ve 34 adamını burada asmışlar.
– Gazi Köşkü: Aynı zamanda büyük bir piknik alanına yer verilen köşk, Akkoyunlular zamanında yapılmış. Atatürk bir ziyaretinde beğenince ona hediye edilmiş. Piknik yerinde benim şu anda yaptığım gibi nargilenizi ve semaver çayınızı içebilir, eşsiz bir Kırklar Dağı manzarasının tadına varabilirsiniz. Mardin Kapı’dan aşağıya 500 m. sonra sağınızda.

– On Gözlü Köprü: Gazi Köşkü’nden yola devam ettiğinizde 10 gözü olan bir kemerli köprü görebilirsiniz
– Kervansaray (ve oteli): Bu otelde kalmadıysanız da mutlaka avlusunda üç öğünden birisini yiyin. Ayrıca hamamı da tavsiye edilir. Yine Mardin Kapı bitişiğinde.
– Demirciler Çarşısı: Yine Mardin Kapı’ya yakın, demir işi yapan ufak dükkanların olduğu izbe bir çarşı, tarihi bir bedesten. Ankara’daki Çıkrıkçılar Yokuşu gibi.
– Ofis Semti: Şehrin yeni kısmı. Çok modern olmasa da dükkanların çoğunlukta olduğu caddeleri ile Sanat Sokağı ziyaret edilebilir (pek bir sanat aktivitesi yok)
– Mega Center: Sinemaları ile Urfa Yolu üzerinde Diyarbakır’ın en modern alışveriş merkezi. Beymen, Boyner gibi mağazalar var
– Asmin Restaurant: Dedeman Oteli yakınında güzel balık yiyebileceğiniz bir restaurant. Ayrıca damsız girilmeyen nezih ve güzel bir barı da var.
– Bunların yanısıra Sıtkı Baba’da kadayıf (Lise Caddesi), Özler Et Lokantası’nda (Mardin Yolu) kebap, Picasso Cafe(Rızvanağa Cad)’de nargile, Nispet Bar’da eğlence, Paçacı Fazıl Usta (Ofis’ten İstasyona giderken sol cenahta), Çiğerci Muharrem (Ofis’te Gevran Cad). Yine nargile diyecektim ama Dicle Üniversitesi yanında da güzel bir mesire alanı var.

İlginç bir şehir, Diyarbakır’lıya diyorsunuz “kardeşim sen niye araba yolunun ortasından yürüyorsun” diye, cevap “evim bırdadııır”  

Mardin’de görüşmek üzere…

Yavuz